Attention!

Dear Finalists,


You may download the following files from the provided links...






Answers to problem clarification


http://www.mediafire.com/?a0a0db23sa3dk9w



-------


Moot Memorial's Format


http://www.mediafire.com/?s3nn5xq0312la4t


--------------------------------------------------------


Regards,
Thank you.

MOOT QUESTION – GRAND FINAL

MOOT QUESTION – MMU GRAND FINAL

Buat Duit Sdn Bhd, a cybercafe on Jalan Ayer Keroh Lama, decided to renovate an old building that they had just acquired which is adjacent to their existing building. They contracted with Mana Boleh Sdn Bhd for renovation work to be done at the price of RM200,000. As the result of work done on the newly-acquired building by Mana Boleh Sdn Bhd, part of the existing building was damaged: cracks appeared and paintwork was seriously spoilt; the cost of repair being adjudged at RM25,000.

Towards the completion of the renovation work, a van belonging to Mana Boleh Sdn Bhd carrying noxious paint was left unattended and unlocked in front of the building site. Ms Ichiwa Tamokasi, a passer-by, was curious about the source of the smell and went to investigate. As soon as she opened the container holding the paint, a strong fume overcame her which caused her to become unconscious. Ms Tamokasi subsequently went into a coma which lasted for three months, and until today she has not yet fully recovered from the incident. Mana Boleh Sdn Bhd had to pay RM30,000 for the cost of medical bills for Ms Tamokasi.

When Mana Boleh Sdn Bhd submitted their final bill, it showed a total of RM215,000. The additional amount of RM15,000 represented the cost of replacing leaking water and gas pipes throughout the building. When challenged, Mana Boleh Sdn Bhd referred to Clause 3 of their standard terms, which the managing director of Buat Duit Sdn Bhd had signed and returned midway through the contractual period, as he had many other matters to attend to and simply forgotten signing this said document.

Clause 3 reads:

Mana Boleh Sdn Bhd is entitled to levy additional charges for extra work which is required before renovation works can begin.

Furthermore, Mana Boleh Sdn Bhd denied liability for the damage to the current office building, pointing to Clause 15:

Mana Boleh Sdn Bhd will not be liable for any loss or damage arising out of the work carried out within the terms of this contract.

They also refused to pay for the injury to Ms Tamokasi, pointing out to Clause 31 which states:

Buat Duit Sdn Bhd shall indemnify Mana Boleh Sdn Bhd in respect of any loss or damage caused to any person present at the site when renovation work is in progress.

Buat Duit Sdn Bhd issued a cheque for RM175,000 to Mana Boleh Sdn Bhd and pointed out they needed to spend RM25,000 for repairing the damage brought about by the renovation works.

In the Sessions Court, Mana Boleh Sdn Bhd claimed against Buat Duit Sdn Bhd for (1) RM25,000 which they considered to be outstanding from the contracted amount; (2) RM15,000 for replacing the leaking gas and water pipes; and (3) enforcement of indemnity by Buat Duit Sdn Bhd for the medical expenses incurred by Ms Ichiwa Tamokasi. Buat Duit Sdn Bhd argued that all three clauses should be construed against Mana Boleh Sdn Bhd as, on this occasion, Buat Duit Sdn Bhd had been acting in the capacity of a consumer.

Sessions Court Judge Abe Lincoln held that:

(1) Buat Duit Sdn Bhd is liable to pay Mana Boleh Sdn Bhd for the RM25,000 as Mana Boleh Sdn Bhd were fully protected by Clause 15. This is because Clause 15 had been incorporated into the contract by virtue of the contract being signed by the managing director of Buat Duit Sdn Bhd. Clause 15 was not ambiguous as it was properly constructed and it satisfied the reasonableness test.

(2) Buat Duit Sdn Bhd is liable for the RM15,000 as Clause 3 was properly incorporated in the contract. It need not matter if the contract was signed at the completion of the pipe replacement work. Even though Clause 3 is of an extremely broad scope, the Court is of the opinion that it satisfies the reasonable test. As such, Clause 3 can be enforced against Buat Duit Sdn Bhd.

(3) The indemnity in Clause 31 for medical expenses was effective as it had been properly incorporated and constructed, and it was not unusually onerous.

On appeal to the High Court, the decision of the Sessions Court Judge on all three findings was affirmed.

Buat Duit Sdn Bhd now appeals to the Court of Appeal after having been granted leave to do so.

SOALAN MUT – PUSINGAN AKHIR

SOALAN MUT – PUSINGAN AKHIR

Buat Duit Sdn Bhd, sebuah kafe siber yang terletak di Jalan Ayer Keroh Lama, telah membuat keputusan untuk mengubahsuai sebuah bangunan lama yang baru diperolehi oleh mereka, yang terletak di sebelah bangunan mereka yang sedia ada. Mereka telah memasuki kontrak dengan Mana Boleh Sdn Bhd berjumlah RM200,000 untuk kerja pengubahsuaian tersebut. Akibat kerja pengubahsuaian yang dijalankan oleh Mana Boleh Sdn Bhd di bangunan yang baru diperolehi tersebut, sebahagian daripada bangunan sedia ada telah mengalami kerosakan. Keretakan telah wujud di bangunan sedia ada, kerja mengecat telah terjejas secara serius dan kos membaik pulihnya adalah berjumlah RM25,000.

Selanjutnya, di penghujung penyempurnaan kerja pengubahsuaian, sebuah van milikan Mana Boleh Sdn Bhd yang membawa cat merbahaya telah ditinggalkan tanpa pengawasan dan tidak berkunci di hadapan tapak kerja. Cik Ichiwa Tamokasi, seorang yang berlalu di tapak kerja tersebut, berasa ingin tahu tentang punca bau dan beliau telah membuat penyiasatan. Sebaik sahaja beliau membuka bekas yang mengandungi cat tersebut, wasap yang kuat telah melemaskan beliau dan menyebabkan beliau menjadi tidak sedar. Seterusnya, Cik Tamokasi dalam keadaan koma yang berlarutan selama tiga bulan dan beliau masih belum pulih secara sepenuhnya sehingga hari ini. Mana Boleh Sdn Bhd terpaksa membelanjakan wang sebanyak RM30,000 untuk membayar bil –bil perubatan Cik Tamokasi.

Apabila Mana Boleh Sdn Bhd mengemukakan bil terakhir, harga yang dicatitkan pada bil tersebut adalah RM215,000. Jumlah tambahan sebanyak RM15,000 itu adalah untuk kos penggantian paip-paip air dan gas untuk seluruh bangunan. Apabila perkara ini dipertikaikan, Mana Boleh Sdn Bhd merujuk kepada Klausa 3 terma standard mereka, yang mana pengarah pengurusan Buat Duit Sdn Bhd telah menandatangani dan mengembalikannya di pertengahan tempoh kontrak, atas sebab beliau perlu mengurus banyak perkara lain dan telah lupa untuk menandatangani dokumen tersebut.

Klausa 3 memperuntukkan bahawa:

“Mana Boleh Sdn Bhd adalah berhak untuk mengenakan caj tambahan untuk kerja tambahan yang diperlukan sebelum kerja pengubahsuaian boleh dimulakan”.

Di samping itu, Mana Boleh Sdn Bhd menafikan liabiliti untuk kerosakan pada bangunan sedia ada dengan merujuk kepada Klausa 15:

“Mana Boleh Sdn Bhd tidak akan bertanggungjawab atas sebarang kerugian atau kerosakan yang berbangkit daripada kerja yang dijalankan mengikut terma-terma kontrak”

Mereka juga enggan membayar untuk kecederaan Cik Tamokasi dengan merujuk kepada Klausa 31, yang menyatakan bahawa:

“Buat Duit Sdn Bhd akan menanggung rugi Mana Boleh Sdn Bhd terhadap apa-apa kerugian atau kerosakan yang dialami oleh sesiapa yang berada di tapak kerja apabila kerja pengubahsuaian dijalankan”.

Buat Duit Sdn Bhd telah mengeluarkan satu cek yang bernilai RM175,000 kepada Mana Boleh Sdn Bhd dan mereka menegaskan bahawa mereka terpaksa membelanjakan RM25,000 untuk membaik pulih kerosakan yang disebabkan oleh kerja pengubahsuaian.

Dalam Mahkamah Sesyen, Mana Boleh Sdn Bhd telah menuntut terhadap Buat Duit Sdn Bhd untuk (1) jumlah sebanyak RM25,000 yang mereka anggap sebagai baki yang belum dijelaskan daripada jumlah kontrak; (2) jumlah sebanyak RM15,000 sebagai kos untuk mengganti paip-paip gas dan air; (3) penguatkuasaan tanggung rugi oleh Buat Duit Sdn Bhd untuk perbelanjaan perubatan ke atas Cik Ichiwa Tamokasi. Buat Duit Sdn Bhd mempertikaikan bahawa ketiga-tiga klausa patut ditafsirkan sebagai tidak menyebelahi Mana Boleh Sdn Bhd kerana dalam keadaan ini, Buat Duit Sdn Bhd telah bertindak dalam kapasiti seorang pengguna.

Hakim Mahkamah Sesyen Tuan Abe Lincoln memutuskan bahawa:

(1) Buit Duit Sdn Bhd adalah bertanggungan untuk membayar Mana Boleh Sdn Bhd jumlah sebanyak RM25,000 kerana Mana Boleh Sdn Bhd adalah dilindungi sepenuhnya oleh Klausa 15. Ini disebabkan Klausa 15 telah dimasukkan ke dalam kontrak apabila kontrak itu ditandatangani oleh pengarah pengurusan Buat Duit Sdn Bhd. Klausa 15 adalah tidak kabur dan ia memenuhi ujian kemunasabahan.

(2) Buat Duit Sdn Bhd adalah bertanggungan ke atas jumlah RM15,000 kerana Klausa 3 telah dimasukkan dengan sempurna ke dalam kontrak. Adalah tidak penting untuk menimbangkan sama ada kontrak tersebut hanya ditandatangani setelah kerja penggantian paip telah disempurnakan. Meskipun Klausa 3 mempunyai skop yang terlalu luas, mahkamah berpendapat bahawa ia memenuhi ujian kemunasabahan. Justeru itu, Klausa 3 boleh dikuatkuasakan terhadap Buat Duit Sdn Bhd.

(3) Tanggungan rugi untuk perbelanjaan perubatan bawah Klausa 31 adalah efektif kerana ia telah dimasukkan dan digubal dengan sempurna dan tidak terlalu membebankan.

Apabila rayuan ke Mahkamah Tinggi dibuat, keputusan Mahkamah Sesyen tentang ketiga-tiga pendapat tersebut telah dikekalkan.

Buat Duit Sdn Bhd kini membuat rayuan ke Mahkamah Rayuan setelah mendapat kebenaran untuk berbuat demikian.